บทใหม่: จากโรงพยาบาลสู่บ้านคนชรา

หลังจากที่ผมได้ไปเล่นเปียโนในโรงพยาบาลมาประมาณ 8 ครั้ง ผมก็เริ่มรู้สึกเบื่อ

แม้ว่าการแสดงเหล่านั้นจะยังเต็มไปด้วยความหมาย แต่มันก็เริ่มจะซ้ำไปหมด—บรรยากาศเดิม ๆ เพลงเดิม ๆ และกิจวัตรเดิม ๆ ผมอยากลองเปลี่ยนอะไรบางอย่าง อยากเจอสภาพแวดล้อมใหม่ ๆ ที่จะท้าทายผมทั้งในแง่อารมณ์และดนตรี

และนั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของไอเดียที่จะไปเล่นดนตรีที่บ้านคนชรา

ต่างจากโรงพยาบาล บ้านคนชรามักจะไม่มีเปียโนให้ใช้ ผมเลยต้องหาทางพาเสียงดนตรีไปหาพวกเขาเอง

ผมจึงเริ่มจากจุดเริ่มต้น: คีย์บอร์ดเก่าของผม

ผมจำได้ว่ามันยังอยู่ที่บ้านของลูกพี่ลูกน้อง ซึ่งเป็นบ้านหลังเดียวกับที่ผมเคยอาศัยอยู่ตอนเด็ก ๆ ผมโทรไปถามว่าเปียโนยังอยู่ไหม โชคดีที่มันยังอยู่ แม้จะมีฝุ่นเกาะและบางคีย์เริ่มพัง แต่มันก็ยังใช้งานได้

จากนั้นผมก็ต้องหาสถานที่ที่เปิดรับคนภายนอกเข้าไปทำกิจกรรมกับผู้สูงอายุ ผมเลยเข้า Google และพิมพ์ว่า "บ้านคนชราใกล้ฉัน"

ผลลัพธ์ก็มีขึ้นมาหลายแห่ง ผมไล่ดูรูปของแต่ละที่ จนมาเจอที่ที่รู้สึกว่าใช่ที่สุด—TCN Nursing Home ผมเลยโทรไปหาเขาทันที บอกว่าผมอยากเป็นอาสาสมัครไปเล่นเปียโนให้ผู้สูงอายุ

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา พวกเขาโทรกลับมา ผู้จัดการใจดีและเปิดรับความคิดของผม เธอบอกว่า "ไม่เคยมีใครทำแบบนี้มาก่อนเลย"

ไม่กี่วันต่อมา ผมได้มีโอกาสเข้าไปเยี่ยม TCN Nursing Home เป็นครั้งแรก บรรยากาศเงียบสงบ รายล้อมไปด้วยความเรียบง่ายและร่มรื่น มีสนามหญ้าเล็ก ๆ ข้างนอกที่ผู้สูงอายุสามารถออกมาทำกิจกรรมยามเช้าได้ มันไม่ได้รู้สึกเหมือนโรงพยาบาลเลย แต่มันให้ความรู้สึกอบอุ่น เหมือนเป็นบ้านจริง ๆ

ผมได้พบกับผู้จัดการในห้องทำงานเล็ก ๆ ที่อยู่มุมหนึ่งของบ้านคนชรา ผมเล่าให้เธอฟังถึงภารกิจของผม—อยากนำความอบอุ่นและความสุขไปสู่ผู้คนรอบตัวผ่านเสียงดนตรี เธอฟังอย่างตั้งใจ พยักหน้าช้า ๆ แล้วก็ยิ้ม

"เป็นไอเดียที่น่ารักมากเลยค่ะ" เธอพูด "แทบไม่มีใครมาอาสาทำอะไรให้กับผู้สูงอายุแบบนี้ โดยเฉพาะมาเล่นดนตรีให้ฟัง ฉันคิดว่าทุกคนจะต้องชอบมากแน่ ๆ"

เธออธิบายต่อว่า ผู้สูงอายุบางคนแทบไม่มีญาติมาเยี่ยมเลย เดือนหนึ่งมีสักครั้งก็ถือว่าเยอะแล้ว

"และเนื่องจากส่วนใหญ่อายุ 70-80 กว่า ทำให้ทำกิจกรรมต่าง ๆ ได้จำกัด วัน ๆ ก็เลยซ้ำ ๆ เดิม ๆ" เธอบอก

คำพูดนั้นติดอยู่ในใจผม

ผมคิดว่าถ้าผมสามารถนำดนตรีสด และกิจกรรมใหม่ ๆ มาให้พวกเขาได้ มันอาจช่วยเปลี่ยนแปลงวันธรรมดา ๆ ให้มีอะไรให้ตั้งตารอ

ผมไม่ได้แค่นำเสียงเพลงไปให้ แต่ผมกำลังนำ "จังหวะใหม่" ไปสู่ชีวิตประจำวันของพวกเขา เหตุผลที่ทำให้รวมตัวกัน และช่วงเวลาที่น่าจดจำ

หลังจากคุยเสร็จ ผู้จัดการก็พาผมเดินดูรอบ ๆ บ้านคนชรา และทันทีที่ผมเดินชมรอบ ๆ ผมก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ผมสามารถจินตนาการถึงตัวเองที่กำลังนั่งเล่นเปียโนในสภาพแวดล้อมแบบนี้ เห็นรอยยิ้มของผู้สูงอายุ และเสียงฮัมเพลงไทยเบา ๆ ที่คุ้นเคย

จากนั้นเธอก็พาผมไปยังโซนที่เงียบกว่าเดิม ก่อนจะเปิดประตู เธอบอกว่า "ที่นี่เป็นโซนสำหรับผู้สูงอายุที่ติดเตียงค่ะ"

เมื่อเข้าไปข้างใน ผมเห็นคุณยายท่านหนึ่งนอนอยู่ใต้ผ้าห่มที่พับไว้อย่างเรียบร้อย ร่างกายของเธออยู่นิ่ง ๆ ข้างเตียงมีกรอบรูปเล็ก ๆ วางอยู่

และในวินาทีนั้น อะไรบางอย่างในใจผมก็สะกิดขึ้นมา

เธอทำให้ผมนึกถึงเหล่าโกวของผม ที่เพิ่งเสียไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อน หลังจากที่เหล่าโกวได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเบาหวาน เหล่าโกวต้องนอนติดเตียง ขยับตัวได้น้อยมาก แต่ยังรับรู้สิ่งรอบตัวอยู่

พอเวลาผ่านไป อาการของเหล่าโกวก็ค่อย ๆ แย่ลง พูดน้อยลง และดวงตาที่เคยสดใสก็ค่อย ๆ มืดลงไปเรื่อยๆ

ผมจำได้ว่าทุกครั้งที่ไปเยี่ยม ห้องของเหล่าโกวจะเงียบมาก ได้ยินแค่เสียงพัดลมกับเสียงทีวีเบา ๆ ผมจะนั่งข้าง ๆ เธอ กุมมือไว้แน่น บางครั้งก็คุย บางครั้งก็แค่นั่งเงียบ ๆ

โดยเฉพาะช่วงสัปดาห์สุดท้าย ความเงียบในห้องมันหนักแน่นขึ้นกว่าเดิม

ร่างกายของเธออ่อนแรงลงทุกวัน และผมก็เห็นความเจ็บปวดผ่านแววตาของเธอ ไม่ใช่แค่ความเจ็บทางกาย แต่เป็นความเจ็บที่ลึกกว่านั้น—ความเศร้าที่ต้องค่อย ๆ ปล่อยมือจากโลกใบนี้ ความอึดอัดที่ไม่สามารถขยับหรือสื่อสารอะไรได้อีกต่อไป

ภาพความทรงจำนั้นก็ถาโถมเข้ามา ขณะที่ผมยืนอยู่หน้าห้องของคุณยายคนนั้นในบ้านคนชรา ผมมองเธอแล้วไม่ได้เห็นว่าเป็นคนแปลกหน้า

ผมเห็นเหล่าโกวของผมเอง

สิ่งที่เริ่มต้นจากแค่ความคิดง่าย ๆ ที่อยากนำดนตรีไปให้ผู้สูงอายุ ได้กลายเป็นอะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้น ผมตระหนักว่า ยังมีผู้คนอีกกลุ่มหนึ่งที่มักถูกมองข้าม—กลุ่มที่ไม่สามารถออกมานั่งรวมกลุ่มหน้าล็อบบี้ หรือแม้แต่ปรบมือให้กับเพลงได้

และผมก็ออกจากบ้านคนชราในวันนั้น ไม่ใช่แค่ด้วยความตื่นเต้น

แต่ด้วยภารกิจใหม่:ภารกิจที่จะเล่นดนตรีให้กับผู้สูงอายุที่ติดเตียงนำเสียงดนตรีเข้าไปถึงในห้อง แม้พวกเขาจะออกมาไม่ได้เพื่อให้พวกเขารู้ว่ายังมีคนเห็น ยังมีคนห่วงใย

รอติดตามเรื่องราวในตอนต่อไปนะครับ

-ทีม