ขั้นที่ 3: วิธีที่ผมได้รับอนุญาตให้เล่นเปียโนในโรงพยาบาล

หลังจากที่ผมรู้สึกมั่นใจกับการเล่นครบทั้ง 10 เพลงแล้ว ยังมีอีกขั้นตอนใหญ่ที่ต้องผ่าน นั่นก็คือ…การขออนุญาต

ถึงแม้ว่าผมจะอยากเดินเข้าไปในโรงพยาบาลไหนก็ได้แล้วนั่งเล่นเปียโนทันที แต่ผมรู้ดีว่าทำแบบนั้นไม่ได้ โรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่มีความเป็นมืออาชีพสูง และผมอยากให้ความเคารพทั้งเวลา พื้นที่ และที่สำคัญที่สุด คือผู้ป่วยที่อยู่ที่นั่น

ดังนั้น ผมจึงเริ่มหาข้อมูลโรงพยาบาลใกล้ ๆ ตัวที่ผมจะไปได้สะดวก โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดคือ โรงพยาบาลตำรวจ ซึ่งเป็นโรงพยาบาลรัฐที่คนไทยทุกคนสามารถเข้ารับบริการรักษาพยาบาลในราคาที่ไม่เข้าถึง

ผมก็เลยลองหาข้อมูลดูว่าโรงพยาบาลนั้นมีเปียโนไหม และก็พบว่ามีจริง ๆ โรงพยาบาลแต่ละแห่งก็มีโครงสร้างแตกต่างกัน แต่ผมคิดว่าการติดต่อฝ่ายอาสาสมัครหรือฝ่ายบริหาร น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

ผมก็เลยนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ หาหมายเลขโทรศัพท์โรงพยาบาล แล้วโทรไป หลังจากที่มีคนรับสาย ผมก็พูดตรง ๆ เลยว่า ผมเป็นนักเรียนคนหนึ่งที่อยากมาช่วยอาสาโดยการเล่นเปียโนให้ผู้ป่วยฟัง

คนที่รับสายเข้าใจความตั้งใจของผมดี แล้วก็โอนสายไปยังฝ่ายบริการอาสาสมัคร ซึ่งก็ถามผมหลายคำถามเลยว่า ผมจะเล่นเพลงอะไร วันไหนว่าง ระดับฝีมือเป็นอย่างไร และมีประสบการณ์เล่นในสถานที่แบบนี้มาก่อนไหม

หลังจากนั้น เขาก็ขอให้ผมเข้าไปที่โรงพยาบาลเพื่อนำแบบฟอร์มสมัครเป็นอาสาสมัครมากรอก

พอผมเห็นแบบฟอร์มครั้งแรก ก็ต้องยอมรับเลยว่ามันดูเป็นทางการมาก จนทำให้ผมรู้สึกกดดันและประหม่าขึ้นมาอีกหน่อย

แต่ตอนที่นั่งกรอกแบบฟอร์มนั้น ผมก็เตือนตัวเองว่า ทำไมผมถึงเริ่มต้นสิ่งนี้ตั้งแต่แรก ไม่ใช่แค่เพียงเล่นเพลงที่ผมชอบเท่านั้น แต่เป็นการใช้ความสามารถทางดนตรีเพื่อมอบความสบายใจและความอบอุ่นให้กับคนที่เขาต้องการมากที่สุด

ประสบการณ์นี้สอนผมอย่างหนึ่งว่า เมื่อไหร่ก็ตามที่เริ่มสงสัยตัวเอง ให้ย้อนกลับไปถามตัวเองถึง “เหตุผลที่เราทำ”

• ทำไมเราถึงเริ่ม?

• ทำไมเรื่องนี้ถึงสำคัญสำหรับเรา?

• ทำไมถึงควรอดทนและพยายาม แม้มันจะน่ากลัว?

บางครั้ง แค่การนึกถึง “เหตุผลที่เราทำ” ก็เพียงพอที่จะช่วยให้เราผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดไปได้

หลังจากที่ผมส่งแบบฟอร์มไปไม่กี่วัน ก็ได้รับโทรศัพท์กลับมา แจ้งว่า “ตกลง”

ทันใดนั้น การฝึกซ้อมนานหลายเดือนของผม ก็มีความหมายจริง ๆ มีวันที่ มีเวลา และมีสถานที่ชัดเจน และความตื่นเต้นเริ่มเข้ามา

ทุกอย่างที่ผมซ้อมมา กำลังจะกลายเป็นเรื่องจริง

ในบล็อกถัดไป ผมจะเล่าให้ฟังว่า การแสดงครั้งแรกในโรงพยาบาลเป็นอย่างไร รู้สึกยังไง และสิ่งที่อยากรู้มาก่อนจะนั่งลงเล่นเปียโน

ตอนนี้ ผมขอแปะภาพบรรยากาศภายในโรงพยาบาลให้ดูเป็นน้ำจิ้มก่อนนะครับ:

ขอบคุณที่ติดตามเรื่องราวของผมมาจนถึงตอนนี้

รอติดตามกันต่อไปนะครับ

– ทีม